Je hoeft niet van een andere planeet te komen om, helemaal aan het begin van een nieuw jaar, met vrij grote zekerheid te kunnen voorspellen dat je te maken hebt met een plaat die aan het einde van het jaar in menig eindejaarslijstje zal voorkomen. Deze “A La Manera Artesana“ (“op ambachtelijke wijze”) van het Spaanse vijftal Vigüela is er zo eentje.

Bij dit gezelschap zijn het de stemmen die de aandacht opeisen, naast de liederen die bij die stemmen passen. De pure, rauwe kracht van de stemmen van Carmen Torres en Maria Nieto grijpt je al van bij opener “Estrellitas Matutinas” bij de keel: dit is pure, ongepoetste volksmuziek, zoals ik ze mij graag voorstel bij Spanje:. Hier draait het dan meer specifiek om de voornamelijk oraal in leven gehouden zangen en dansen uit de regio van Don Quixote: Castilla La Mancha.

Aan de hand van vier dansen, die tot op vandaag levend gehouden worden bij zowat elke belangrijke gebeurtenis in ’s mensen leven, van geboorte en dood tot kermis en huwelijk: in die Spaanse regio zingt en danst men telkens weer de fandango, de rondeña, seguidillo of jota en daarvan staan er, samen met een aantal a cappella gezongen tonadas een dikke twintig op deze ruim tachtig minuten lange plaat. Da’s best een hele hap, maar herhaalde draaibeurten leerden mij in de loop der voorbije dagen dat deze plaat werkelijk geen seconde verveelt.

Dat heeft vanzelfsprekend alles te maken met de heerlijke diversiteit in de keuze van liederen en dansen én met het feit dat niet alleen de reeds genoemde dames over heel krachtige stemmen beschikken, maar ook de heren Juan Antonio Torres, leadzanger Luis Garcia en David Mollón vocaal meer dan aardig uit de verf komen én dat zij zich daarenboven bijzonder vaardig begeleiden op allerhande instrumenten, vaak eerder primitieve percussie-instrumenten, gaande van dingen die we kennen, zoals castagnetten, zambomba of koebellen, of waar we nooit eerder van hoorden, zoals de Arrabel of de galdarros.

Dat leidt tot een heel fijne ontdekkingstocht langs de verschillende zang- en dansstijlen van de regio en, via het bijgeleverde boekje -waarop overigens een uiterst schattig borduurwerkje prijkt -nog iets typisch “La Mancha”- leer je van alles bij, zowel in het Engels als het Spaans, over de dansen en hun structuren, en over de liederen: welke vormen en thema’s aan bod komen en of je geacht wordt er op te dansen of niet.

De tracks staan gestructureerd op de plaat, zodat je een hoofdstuk “dansen” hebt, een hoofdstuk “tonadas”, eentje met “Sonades”, eentje met “romances” om te eindigen met de prachtige “malagueña” “Camina”, waarin gastfluitist Jorge Pardo en zangers Juan Antonio Torres en Maria Nieto tegen elkaar op improviseren. Een extraatje zit ‘m in de talrijke verwijzingen naar YouTube-filmpjes waarin een en ander visueel vorm gegeven wordt, zodat je uiteindelijk deze CD niet alleen kunt beluisteren, maar ook bekijken.

Wie veel wil bijleren over de traditionele muziek uit di specifieke Spaanse regio, zit hier gebeiteld, maar tegelijk is de kracht en de overgave waarmee alles gebracht wordt, van aard om deze plaat regelrecht naar de top van de gespecialiseerde rankings te sturen. Ik begin nu al te hopen op een warme zomer én op ergens een paar festivalprogrammatoren die Vigüela op hun affiche durven te zetten. Spectaculair wordt dat, zeker weten!

(Dani Heyvaert)

releasedata : 28/01/22